Bizikidetzarako aholkularitza

• Amatxi, suizidioari buruz solasten denean, zergatik solasten dugu isilpean?
• Suizidioak, arimaren tekla sakon bat ukitzen du. Piano batean bezala, suizidioaren tekla beltzak bibrazio bat igortzen du. Bibrazio hori zintzurreraino iristen da. Zintzurra uzkurtu eta bere baitan biltzen da. Uzkurdura hau, minari dagokion uzkurdura da. Horregatik, zintzurra etsi egiten da. Eta ahotsa itzali egiten da. Batzuetan, arimaren tekla beltzekin bibratzen dugunean,  arnasa hartzea zaila egiten baita.
• Tekla beltza txarra da?
• Ezta pentsatu ere. Tekla beltzak, unibertsoaren sakontasuna zurgatzen du. Horregatik da beltza. Eta, gaueko momenturik ilunena, egunsentiaren aitzineko momentua den modu berean, tekla beltzek bihotzeko argitasunerako bidera eramaten gaituzte.
• Kontatu gauza gehiago.
• Suizidioaren teklak, Heriotzarekiko dugun beldurrarekin lotzen gaitu zuzen zuzenean, eta baita Bizitzaren Zentzurekin ere. Bai Bizitzaren Zentzua eta bai Heriotza ere, sakratuak eta osagarriak dira. Txanpon beraren bi aurpegiak.

Suizidioak mugitu eta hunkitu egiten gaitu.  Denontzat dira garrantzitsuak bi indar hauek: Bizitza eta Heriotza. Modu batera edo bertzera, denok dauzkagu kezka existentzialak eta galderak egiten dizkiogu gure buruari:

 Zein da bizitzako helburua?

 Zer zentzu du hemen egoteak?

 Zertarako gaude hemen?

Hortaz aparte, suizidioa hurbil suertatzen bazaigu, gure oinarria dardarikatu egiten da. Badaude bertze hainbertze tekla indartsu bibratzen: lotsa, erruduntasuna, inpotentzia, amorrua, beldurra edo galeraren min bortitza.  

• Eta orduan…
• Batzuetan, Bizitzaren Zentzua galtzen da. Hori ez da momentu ttiki batean pasatzen. Bizitza osoan zehar pasatzen diren gorabeheren emaitza da. Bere buruaz bertze egiten duten pertsonak, barneko sufrimendua geldiarazi nahi dute.  Jasanezina egiten ari den liburu batean, orrialdea pasatu nahi izatea bezala da. Hurrengo orrialdea errazagoa, atseginagoa eta argitsuagoa izateko esperantza duelarik.
• Nola jokatu behar da horrelako egoera baten aitzinean?
• Atentzioa eta errespetua eduki behar dira. Horrela sentitzen den pertsona baten emozio eta sentimenduak errespetatzea, baltsamo handienetarikoa da. Ez da posible, haren sufrimendua aldatzea, baina bihotz bihotzez ulertu eta entzuten badiogu, goxotasuna eskaini ahal diogu.

Ikusi edo entzun egiten diogun pertsona maitatua sentitzen da eta MAITASUNA da unibertsoko indarrik boteretsuena. Planteamendu berriak egitera eramaten gaitu.

• Badago aholku onen bat?
• Zaila da aholku onak ematea, ez bagara bertze pertsona horren tokian jartzen. Agian, erabili daitekeen aholku bakarra, EPAIKETARIK EZ egitea da.

Edozein dela kasua ere, ez da egokia edozeinen mina isilaraztea edo gutxiestea.

Baten batek, bere ezinegon edo minari buruz solasteko adorea badu, hauxe erran dezakegu: “esker mila, nigan erakutsi duzun konfiantzagatik”

• Eta posible da laguntzea?
• Maitatu eta alboan egon gaitezke. Garrantzitsuena BIZITZA HELBURU bat aurkitzea da. Helburua ttikia dela iruditu arren. Bakoitzak bere bide edo helburu propioa du eta momentu hortan, motibazio ttiki hori bizitzara lotzen gaituen sustraia da. Zuhaitz bat lurrera lotzen den bezala.

Mila arrazoi daude bizitzan aitzinera jarraitzeko: gurasoak ez mintzeko; egunsentia ikusteko; baratzeko loreak ureztatzeko; katua zaintzeko; biloba lehen jaunartzea hartzen ikusteko; atsekaberik ez sortzeko; nire gelako bakartasunean irakurtzeko; gauzak ikasteko; telesaila gustukoena amaitzen ikusteko. Edozein dela arrazoia…

Xumea, baina egiazkoa den arrazoi hori, bizitzara lotzen gaituen ESPERANTZAZKO HARIA da. Hari hori poliki-poliki tiratzea komeni da, horrela, haria ez nahastea, haustea edo korapilatzea lortuko dugu. Eta indartu, elikatu eta konektatuko gaituen zilbor-hertze batean bilakatu ahal izateko.

Modu honetan jarraituko dugu gure Bizitzako Liburua idazten. Zirriborro, marka, lerro makurrak edo orrialde zuriak edukiko ditu… Aitzinetik ikasitako guztiarekin atal berriak idatziko dira.

Testua: Esther Sanzberro, psikologoa                                                                                        Itzulpena: Leire Sarratea